به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، عصر روز گذشته مراسم بزرگداشت علی‌محمد مودب در نخلستان سازمان اوج برگزار شد.
در پایان مراسم پیام خانه ادبیات افغانستان به مناسبت بزرگداشت علی‌محمد مودب قرائت شد.
دهه‌های پیش‌تر، فقط چکامه‌های دلنشین فردوسی، سعدی، مولوی، سنایی و خواجه عبداله اانصاری بود که مردمان دو سوی مرز خراسان قدیم را به هم پیوند می‌داد. با این حال، دست تاراج‌گر زمانه از 3 دهه پیش کاری کرد که گروهی از فرزندان مولانا و سنایی از بد حادثه جنگ، به آغوش‌آشنایان و خویشاوندان‌شان در سرزمین حافظ و سعدی پناه آوردند.
نسل اول مهاجران با همه فراز و نشیب‌های زندگی دست و پنجه نرم کردند و کوشیدند تا نسل بعدی از دانش‌اندوزی و فرهنگ‌پروری غافل نماند. در این میان، با کوشش‌های خود انگیخته نسل دوم، جوانه‌هایی از مهر و دوستی عمیق میان جوانان همزبان افغانستانی و ایرانی سبز شد. حلقه‌های ادبی، فرهنگی و هنری ایران در دهه‌های 1370 تا 1380 شاهد حضور پررنگ اهل فرهنگ، هنر و ادب مهاجر بود که هم اثرپذیر بودند و هم اثرگذار.
یکی از این اثرگذاری‌ها این بود که آنان، بازتاب دهنده دردها و رنج‌های مردم خویش برای مردم ایران بودند. با این وصف، کمتر صدایی برای بیان مشکلات و مصائب مهاجران افغانستانی مقیم ایران برمی‌خواست؛ زیرا یا آن مشکلات را طبیعی مهاجرت می‌پنداشتند یا فکر دیگری داشتند که الله اعلم.
در این میان، شاعر ساده، بی‌ریا، صمیمی، دوست داشتنی و هم درد با اهالی شعر، فرهنگ و ادب افغانستان، رسالتی را که می‌اندیشید برای حمایت از همنوعان هم زبان و هم فرهنگ خود باید ایفا کند، یک تنه فریاد کرد. در نگاه ما علی‌محمد مودب به جز تلاش‌های اثرگذار و ادبی خود برای فرهنگ مشترک بااین رویکرد انسانی جاودانه می‌ماند؛ زیرا بر این باوریم که: عبادت به جز خدمت خلق نیست.
برای مودب عزیز و همه کسانی که همچون او به انسان بودن می‌اندیشند و صادقانه و گمنام برای برداشتن باری از دوش مهاجران هم‌ریشه و همزبان خود تلاش می‌کنند بهروزی و کامیابی آرزومندیم.
20 ماه اسد (مرداد) خانه ادبیات افغانستان، تهران