مظلومیت شعر در سیاستگذاری فرهنگی

علی محمد مودب، با بیان اینکه اگر شعر در اجتماع جایگاه مناسبی ندارد، سهل انگاری شاعران نیست، گفت: مقام معظم رهبری در دیدار با شاعران در سال های گذشته از شعر به عنوان ثروت ملی یاد کردند و ما باید به این سمت حرکت کنیم که برای این ثروت تدبیر درستی بیندیشیم؛ حضرت آقا فرمودند که اگر من جای مسئولان بودم و بودجه ای در اختیار داشتم، اول به مقوله شعر می پرداختم و بعد به هنرهای دیگر؛ این مسئله باید از مسئولان مطالبه شود.

وی ادامه داد: شعر اصلی ترین هنر کشور ایران است و بخش مهمی از میراث اندیشه و فرهنگ ما را در بر می گیرد؛ با این حال در سیاستگذاری فرهنگی بسیار مظلوم واقع شده است، به طوری که برای هر هنری و حتی حوزه های شبه فرهنگی مثل فوتبال بسیار بیشتر از شعر هزینه می شود.

مدیر عامل شهرستان ادب با بیان اینکه شعر ایرانی توانسته در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشد، اظهار داشت: ما چهره هایی مانند خیام، مولوی، حافظ و فردوسی را داریم که در دنیا شناخته شده اند و اگر مردم دنیا برخی از شاعران ایرانی را دنیا نمی شناسند، در واقع کم کاری ما بوده است؛ میراث و اندیشه ما در قالب شعر به عنوان یک گنجینه موجود است و باید آنها را در دنیا معرفی کنیم.

مودب افزود: کشوری مانند کره برای داروهای گیاهی اش سریال می سازد تا از این طریق، ضمن هزار فایده دیگر، این محصولش را در دنیا نهادینه کند که «جین سینگ» بخرید و یک ماه بعد از پخش سریالش می بینید که «جین سینگ» سر همه کوچه های ما فروخته می شود؛ ما چقدر به شعر به عنوان یک ثروت ملی نگاه کرده ایم؟ آیا می دانیم فرایندهای شعر چیست و چگونه یک فرد شاعر می شود؟ مسئله اول در حوزه شعر بودجه نیست، بلکه باید درباره این حوزه فکر شود، آن زمان است که می توانیم برنامه ریزی درستی برای شعر انجام دهیم.

وی در پایان با بیان اینکه مشکل ما این است که عقل مدیران مان به پول بسته است و فعالیت های فرهنگی با پول شروع، و با پول تمام می شود! خاطرنشان کرد: مدیران ما زمانی که بودجه در اختیار داشته باشند وارد میدان می شوند و بیشتر از آن که به شعر توجه کنند به بودجه ها توجه دارند؛ آنها احساس می کنند که بودجه مسئله اصلی است، در حالی که این طور نیست و شعر مسئله اصلی ماست.