علی محمد مودب شاعر و رئیس موسسه شهرستان ادب در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با انتقاد از اخراج یک شاعر مهاجر افغان از دانشگاه علامه طباطبایی گفت: متأسفانه اینگونه حرکت‌های ناپخته جز از دست رفتن سرمایه‌هایی که طی سال‌ها هزینه‌کرد جمهوری اسلامی رشد کرده‌اند، نتیجه دیگری نخواهد داشت. چرا که این گونه افراد سال‌ها در زیر سایه جمهوری اسلامی ایران رشد کرده و در نظام‌های آموزشی این کشور مراحل ترقی را پیموده‌اند، اکنون موجب رشد ساز و کارهای ادبی و گسترش زبان فارسی هستند، اما درست در نقطه شکوفایی آمده‌ایم رشد آن‌ها را متوقف می‌کنیم.
وی با بیان این مطلب که متأسفانه نگاه درستی به مقوله ادبیات وجود ندارد، گفت: من چندین بار در مقالات و مصاحبه‌هایم مطرح کرده‌ام که هر نوع مدیریت هنری باید مبتنی بر شناخت باشد، از شناخت سیاست‌ها نشأت می‌گیرند و از سیاست‌ها، برنامه‌ها و برنامه‌ها بودجه‌ها را جذب می‌کنند، ولی متاسفانه روند اجرا معکوس است، اغلب مدیریت‌های ما در حوزه‌های مختلف از بودجه شروع می‌شود و از برنامه فراتر نمی‌رود، اینکه ما یک نفش مولف و شاعر برجسته را در مجموعه زبان فارسی افغانستان نادیده می‌گیریم، آن هم در شرایطی که حوزه زبان فارسی در افغانستان در حال از دست رفتن است، معدن‌های جواهری که با هجوم زبان‌های دیگر زیر خاک می‌رود، پیشینه و تاریخ مشترک ما زیر خاک می‌رود، و اتفاقاً این تحصیل‌کردگان افغان که در بیرون از افغانستان احاطه بیشتری بر اهمیت حفظ زبان فارسی دارند، می‌توانند نجات دهنده باشند.
وی ادامه داد: زبان فارسی، لهجه‌ها و گویش‌‌های زبان فارسی تنها اختصاص به ایران یا افغانستان ندارد، بلکه ثروت‌های تمدن ایران بزرگ است که در حال از بین رفتن است، زمانی که ما به راحتی نخبگان مهاجر افغان، پاکستانی و ... را از تحصیل آن هم در سطح عالی آن محروم می‌کنیم، یا آن‌ها را درگیر روزمرگی‌هایی چون کارت اقامت و... می‌کنیم، در حقیقت به محدودیت زبان فارسی کمک می‌کنیم و به عدم رشد زبان فارسی.
مودب که پیش از این پیشنهاد اعطای حق شهروندی افتخاری به نخبگان مهاجر افغان را مطرح کرده بود، گفت: بهانه اخراج تابش شاعر افغان از دانشگاه بازگشت وی به افغانستان و خدمت به مردم کشورش عنوان شده است، بهتر نبود که مسئولان به جای این اقدام صبر می‌کردند تا وی درسش را تمام می‌کرد و آن‌گاه در قالب یک فرصت مطالعاتی به افغانستان رفته و بر روی پروژه‌های مشترکی که موجب پیوند بیشتر افغانستان و ایران و پیوند بین شیعه و فارسی زبانان می‌شود، کار کند.
وی افزود: کسی که این سخن را گفته است، چندان متوجه مفهوم خدمت نیست، خدمت این نیست که فرد به صورت مستقیم در کشور خود فعالیت کند، بلکه این افراد همین‌که هنوز روح مقاومت در اشعارشان موج می‌زند، هنوز برای رهایی ملتشان تلاش می‌کنند و هنوز با وجود مشغله‌های فراوان هزینه‌های سنگین تحصیل را تحمل می‌کنند، خود حرکتی برای خدمت به مملکت خود و ساخت کشورشان است.ضمن اینکه آثار اینها در فضای ادبیات و فرهنگ افغانستان تاثیر می گذارد
وی با بیان این مطلب که ما اکنون در دوره‌ای مهاجران نخبه افغان را از دست می‌دهیم که کشورهای دیگر و در رأس آن‌ها کشورهای اروپای برای آن‌ها فرش قرمز پهن می‌کنند، گفت: یک بررسی آماری نشان می‌دهد، اغلب این نخبگان ساکن شمال اروپا، آلمان، انگلیس، بلژیک و سوئد شده‌اند، این مهم نشان دهنده خارج شدن نخبگان از حوزه زبان فارسی و جغرافیای زبان فارسی و جهان اسلام است، این کشورها این نخبگان را پرورش داده و در حوزه زبان‌شناسی، مطالعات شرق‌شناسی و ... از آن‌ها بهره می‌گیرند، هم‌چنین ماجرا به این جا ختم نمی‌شود، بلکه بر زندگی، نحوه تفکر، محصولات تولیدی آن‌ها و نگاهشان به دنیا نیز تأثیر می‌گذارند.
مودب گفت: اخراج مهاجران نخبه افغان به هر علتی که باشد، همدلی بین فارسی‌زبانان را از بین می‌برد، اکنون به واسطه سال‌ها زندگی کردن این افراد در مرزهای ایران، بسیاری از آن‌ها تعامل، همدلی و حس مشترکی با ایرانیان دارند، در بسیاری از رویدادهای ایران از جمله دفاع مقدس، پیروزی تیم های ورزشی، رخدادهای سیاسی و ... با ملت ایران همراه بوده‌اند، نباید با اقدامات عجولانه و بدون پشتوانه این همدلی را از بین برد.