ماه رمضان ماه احیاست و برنامه «ماه عسل»، شب قدر رسانه ملی است، که اگر قدر آن دانسته شود، می‌تواند با تعیین درست مسیر سالانه رسانه ملی، تقدیر تلویزیون را به درستی رقم بزند. تلویزیون رسانه‌ای است که اگر زنده بشود و زنده باشد، می‌تواند زندگی‌ساز باشد. برنامه «ماه عسل» با اجرای احسان علیخانی یکی از ناب‌ترین و خلاقانه‌ترین و بومی‌ترین تولیدات تلویزیون است که ای کاش برنامه‌هایی از این جنس، با همین کیفیت و با نوآوری‌های مداوم، هر لحظه به شکلی، در مناسبت‌ها و فصل‌های دیگر سال ادامه یابد.
همیشه از اینکه بهترین ساعت‌های مردم به هنرپیشه‌ها و فوتبالیست‌ها و برخی چهره‌ها و جریانات از این سنخ و از حوزه‌های شبه‌فرهنگی و بعضاً ضد فرهنگی اختصاص می‌یابد، شاکی بوده‌ام و این شکایت را هم بسیار این طرف و آن طرف گفته‌ام و نوشته‌ام و ناجوانمردی است اگر درباره «ماه عسل» به شکرانه چیزی ننویسم. همیشه معتقد بوده‌ام و هستم که بسیاری از آدم‌های معمولی می‌توانند در جذاب‌ترین صورت رسانه‌ای در خدمت ذکر خدا مطرح شوند؛ به شرط آن که گروهی توانمند و کاربلد وقت بگذارند و کار کنند و زمینه طرح درست این آدم‌ها را فراهم کنند.
جدا از این بحث، تجربه انقلاب اسلامی و معنویت و مرگ‌آگاهی و پیوندی چنین وثیق با ولایت الهی در تاریخ بشری، تجربه‌ای کم نظیر است که در صورت طرح درست رسانه‌ای می‌تواند نسل جوان ما و نیز جهان ما را تحت تأثیر قرار دهد. این ماجرا از یک سو فرصتی برای رسانه انقلاب اسلامی است و از سوی دیگر نپرداختن به آن گناهی عظیم و نابخشودنی برای اهالی رسانه انقلاب اسلامی خواهد بود که بی‌گمان باید در پیشگاه عدل الهی پاسخگوی آن باشند.
دیشب در برنامه «ماه عسل» یک شاهکار رسانه‌ای اتفاق افتاد. روایت هفت‌خوان زندگی رزمنده‌ای همدانی با پدر و مادری کرو لال، اگر پای جبهه و جنگ هم به میان نمی‌آمد، برای یک برنامه ماه عسل به تنهایی کافی بود. نقل دشواری‌های بزرگ کردن چنین فرزندی و بعد داستان جبهه رفتن‌اش و آن گاه دو بار تشییع و تدفین، یک بار بدون جنازه و یک بار با جنازه‌ای با حداکثر شباهت، در حدی که خال روی دست هم یکسان است، این حماسه را لحظه به لحظه تکمیل کرد و تعلیق برنامه اندک اندک با نقل خواب‌های این مادر کر و لال که خبر از زنده بودن و اسارت فرزندش می‌داد و با نقل قصه بازگشتن شهید قصه، و حضورش در پنجره «ماه عسل» با همراهی موسیقی بوی پیراهن یوسف مجید انتظامی، به لطف خدا در بهترین شکل ارائه تلویزیونی عرضه شد.
حتی اندک اخلالی که آگهی تلویزیونی در برنامه ایجاد کرد به بهترین صورت ممکن با پخش یک ترانه بعد از تبلیغات رفع شد و یک شاهکار تلویزیونی رقم خورد. طبیعی است که اصل پخش آگهی تلویزیونی در دل چنین برنامه‌ای جای حرف دارد و اصل آگهی‌هایی که وزن زن و مرد و دختر و پسر خانواده را یکی یکی می‌پرسند و جمع می زنند و بعد وعده جایزه‌ای هم‌وزن مجموع وزن‌های خانواده می‌دهند! نیز جای طرح شکایت در دادگاه صالحه دارد، به ویژه وقتی که حتی این دنیاگرایی ابلهانه هم با نمادهایی غریبه و مهاجم همچون لورل و هاردی عرضه شود!
بگذریم حلاوت برنامه «ماه عسل» دیشب چنان بود که شایسته است فعلاً از طرح شکایت‌ها بگذریم و فقط به شکر بپردازیم و به همه عوامل این برنامه به ویژه مجری، دست مریزاد بگوییم. مادر کرو لالی که نمی‌توانست جز به اشاره از رنج‌های بی‌نهایتش بگوید، بهترین و ناب‌ترین استعاره برای نگفته‌های ایران عزیز ماست. و درود خدا بر بچه‌های ماه عسل که به قدر ساعتی آن چه باید باشند بودند و به بهترین نحو ترجمان رنج و عزت و حماسه مردم ما شدند. «ماه عسل» توانسته است با زبان و لحن انقلاب اسلامی، مردم را وارد رسانه کند و در مسیر ذکر الهی گام بردارد. «ماه عسل» ثابت کرده است که می‌شود با چهره سوخته جوانی مظلوم و بدون توسل به ابروهای برداشته هنرپیشگان و ... جذاب‌ترین محتواها را برای تلویزیون تولید کرد و به جای سرگرمی و غفلت، بیداری آفرید.
یک نکته بسیار مهم را نباید از یاد برد که زمان برنامه «ماه عسل»، قبل از افطار است و همین انتخاب درست زمان قطعاً یکی از عوامل برکت این برنامه است، همانطور که طبیعی است برنامه‌هایی که تا نصف شب ادامه می یابند و نماز صبح مخاطبان را قضا می‌کنند، نتوانند بیداری‌آفرین باشند.
رسانه ملی اگر شاهکارهایی از این دست را که بحمدلله در تاریخ این رسانه کم هم نیست، پیش چشم قرار دهد می‌تواند رسانه واقعی انقلاب اسلامی باشد. و چه کسی گفته که صدا و سیما با تربیت نیرو و مطالبه جدی مدیرانش، نمی‌تواند تجربیات ناب خود را بازتولید کند. چرا ما نباید به جای تولیدات بیماری چون ساختمان پزشکان، شاهد بازتولید مجموعه هایی مثل «قصه‌های مجید» و «خانه سبز» و «وضعیت سفید» و «رقص پرواز» و «مختارنامه» و «روزی روزگاری» با کیفیت فنی بهتر و با گرایش بیشتر به نشانه شناسی انقلاب اسلامی باشیم.
در این ماه عزیز برای احسان علیخانی و گروهش و همه عزیزانی که در صدا و سیما به مسئولیت خود واقف هستند، دعا می‌کنیم تا خدا توفیقشان بدهد و روز به روز بیشتر شوند و نیز دعا می‌کنیم تا از آفات رسانه برکنار بمانند.